De debuutfilm van Sven Huybrechts is geladen met humor, buskruit en zeer licht drama. Het schiet als een Torpedo van start met een memorabele openingsscene in een klein Frans dorpje. De verwijzing naar ‘Allo ‘Allo zit mogelijks enkel in mijn hoofd maar ik zou zweren dat de dikke Nazi kolonel verwijst naar Kolonel Von Strohm. Het komische duo Sven De Ridder/Stefan Perceval zijn de eerste van onze helden die we ontmoeten, beetje de stoere versie van Gaston & Leo die overweg kunnen met humor en een bazooka. De andere Bad Eggs komen op een even epische manier in de film, het Inglorious Bastards gevoel is nooit ver weg met deze groep en er zit zelfs een Indiana Jones moment in.
Het tempo blijft niet altijd even hoog omdat het scenario soms bokkensprongen maakt van humor naar drama, van drama naar romantiek en weer terug. Dit is meteen het zwakke punt aan deze film, er zitten te veel elementen in die op een snelle manier worden geserveerd en afgeruimd of elementen zoals de scene met de gewonde Gilles De Schryver die totaal niet thuishoren on screen.
Het is tevens verwonderlijk dat er nog niet al te veel reactie is gekomen op de vrouwonvriendelijkheid en het aanwezig racisme in de film, wat natuurlijk bij die tijdsgeest hoort. Ikzelf neem hier geen aanstoot aan wegens het tijdskader maar ik kan me inbeelden dat dit een eigen leven zou kunnen leiden, of is dit meer een Amerikaans gegeven?
De acteurs acteren allemaal op hun sterkst en in hun eigengemaakte typisch gekende stijl, zeer slim om iedereen op deze manier in te zetten en het werkt enorm goed (Bert Haelvoet bv als jammerend licht geïrriteerd crewlid is altijd leuk). De uitschieter is zonder twijfel Koen De Bouw, een vader die in het leger is gegaan met maar één missie om wraak te nemen op de Duitsers. Zijn grimassen en intensiteit op het scherm wordt niet overtroffen door de rest van de cast, zijn meest memorabele scene met het kanon/vliegtuig is alvast een poster waart in het collectief geheugen van de Vlaamse Film.
De gehele film wordt begeleid door prachtige instrumentale muziek, de Brabançonne en de hit ‘Wie is Loesje’ van The Ramblers mogen er ook zijn vooral de score van Hannes De Maeyer is een perfecte additie tot de film. De spanning druipt ervan af eens ze op open zee zijn en dit is grotendeels te wijten aan de muziek tijdens de wide shots.
Alles is gedraaid op een zeer klein budget waarvoor de crew zelfs een deel loon zou voor hebben afgestaan en dit is er eigenlijk niet al te zeer aan te merken. Ze moeten qua setdressing en effecten zeker niet onderdoen voor een big budget Hollywood film, ze houden het klein en prachtig.
Torpedo is voor mij een voltreffer, niet te verwarren met een historisch correcte duikbootfilm of en dramatisch oorlogsepos maar een in Hollywood termen een B-film. De film neemt zich niet al te serieus en dat is net de sterkte van het geheel, gewoon entertainment om te kijken en te genieten. Een tv serie rond de Bad Eggs mag zeker gemaakt worden als ze de acteurs kunnen overtuigen, hier zien we graag meer van.
Innovatieve cinema in Vlaanderen met een groot Antwerps accent.
