Brendan (Joel Edgerton) is een fysicaleraar die met zijn vrouw en twee kinderen in een mooi huis in een gezellige buitenwijk van Philadelphia woont. Door omstandigheden kan Brendan zijn gezin moeilijk onderhouden en dreigt hij zijn huis te verliezen. Zijn broer Tommy (Tom Hardy) is een gedeserteerde marinier die ook dringend geld nodig heeft. Wanneer er een groot MMA – toernooi (mixed martial arts) wordt georganiseerd met een hoofdprijs van vijf miljoen dollar zien de broers, die beiden een verleden in de ring hebben, hun kans om er financieel terug bovenop te geraken. Tommy roept daarvoor de hulp in van hun vader Paddy (Nick Nolte) die vroeger zijn trainer was. De broers hebben echter al jaren geen contact meer met hun vader omwille van zijn alcoholische verleden.
‘Warrior’ is enerzijds een drama dat zware thema’s als alcoholisme en gebroken familiebanden aankaart. Anderzijds is het een bikkelharde vechtfilm die bol staat van de actie. Regisseur en co-scenarist Gavin O’Connor speelt het slim. Vooraleer het toernooi begint, werkt hij de personages van Brendan en Tommy uit alsook het conflict dat ervoor heeft gezorgd dat de twee van elkaar vervreemd zijn. O’Connor kiest daarbij geen favoriet waardoor je als kijker sympathie hebt voor beide broers. Het enige wat ze met elkaar gemeen hebben is de haat voor hun vader, meesterlijk gespeeld door Nick Nolte. Met zijn doorleefde gezicht en verleden (Nolte heeft in het echte leven ook gekampt met een alcohol- en drugsverslaving) was er niemand meer geknipt voor de rol van Paddy. Nolte werd terecht genomineerd voor een Oscar.
Joel Edgerton is perfect gecast als de brave huisvader. Brendan - of Mr. C zoals hij door zijn studenten wordt genoemd - is dat type leerkracht dat we allemaal graag hadden. Je verwacht niet dat er onder dat vriendelijke uiterlijk van Edgerton een beest verborgen zit.
Maar het is toch vooral Tom Hardy die de show steelt. Tommy is een blok graniet. Het enige dat nog harder is dan zijn nekspieren is zijn karakter. Hij haat alles en iedereen. Dat hoor je in alles wat hij zegt, hoe hij zich gedraagt en hoe hij vecht. Je krijgt werkelijk schrik van hem. Hardy heeft enorm hard getraind voor zijn rol en dat zie je. Zijn indrukwekkende fysieke verschijning kwam een jaar later natuurlijk ook van pas voor zijn rol als Bane in ‘The Dark Knight Rises’ (2012).
Wat ‘Warrior’ met kop en nekspieren boven andere gelijkaardige vechtfilms uit laat steken, is de breekbaarheid van de twee hoofdpersonages. Het zijn kwetsbare figuren die gebukt gaan onder hun harde verleden. Eens ze in de ring stappen worden het monsters. En dat is nodig want de tegenstanders zijn niet om mee te lachen. De gevechten zijn niet allemaal even duidelijk in beeld gebracht maar intens zijn ze zeker wel.
‘Warrior’ is enigszins voorspelbaar maar Gavin O’Connor laat net zoals bij ‘Miracle’ zien dat het verrassingselement bij een goede sportfilm niet heel belangrijk is. Hoewel de uitkomst niet heel verrassend is, slaagt hij er wederom in om de spanning er goed in te houden.
Warrior is momenteel te bekijken op Netflix.
